tag:blogger.com,1999:blog-70596952059695820462024-03-17T17:56:23.341+01:00Typisch IreneIrenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comBlogger653125tag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-60708861863193929192024-03-17T17:54:00.002+01:002024-03-17T17:55:49.473+01:00OnzichtbaarVliegen of onzichtbaar zijn? Die vraag klonk afgelopen week tijdens het programma ‘Lang leve de liefde’. Ik kijk niet vaak mee, maar deze keer zat ik naast Benjamin op de bank en riep spontaan: ,,Vliegen! See you in New Zealand.” Voordat zoonlief iets zei, stond ik op om mijn vleugels te spreiden. ,,Dat is veel te ver vliegen, mama.” ,,Wat Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-45750186260595320372024-02-25T12:12:00.009+01:002024-02-25T12:18:58.202+01:00Naakte chocoladeZiedaar, de bewijzen van een heftige avond. Ik bedoel de bewijzen van een flinke zaterdagavondse-schranspartij. Bedenk even dat het een en ander ondertussen een plekje op het aanrecht vond, want iedere keer dat ik iets uit de koel- of troepkast opsnor, dump ik iets vies op het aanrecht of in de prullenbak. Het is pure ruilhandel: hier laat ik wat, daar neem ik wat. &Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-8736937720143907602024-02-11T22:10:00.001+01:002024-02-12T16:53:39.818+01:00BemoeialNietsvermoedend steek ik mijn sleutel in het sleutelgat en duw de deur open. Huh? Hij loopt vast. Wat is dit? Ik stap naar binnen, zet de volle boodschappentassen op de drempel naar de huiskamer en kijk achter de deur. Ah, een pakje. Die is natuurlijk voor Celine, want ik heb geen lopende bestelgeschiedenis. Wacht, het is aan mij gericht. Hang de slingers op, iemand dacht aan Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-55980314365644982402024-02-04T18:43:00.000+01:002024-02-04T18:43:14.207+01:00Ben jij nou helemaal besnuffeld?Vorige week, in de trein naar Utrecht, dacht ik even: Wat zij we toch een stelletje mafketels. Amper een zitplaats gevonden, zitten we nog sneller dan de trein het perron verlaat in onze eigen beeldschermwereldjes. Dit beeld kwam zo bij me binnen dat ik mijn telefoon in mijn jaszak liet glijden en voor me uit keek. Daarmee kruiste mijn blik die van een ander. Zijn ogen verkleinden zich Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-87348853707771957222024-01-28T19:58:00.004+01:002024-01-28T19:58:59.988+01:00Live-blog huwelijk Max en NinaWe schrijven 9 september 2023 - live-blog bruiloft Max en Nina* ,,Dus ik mag 'even' een live-blog schrijven en opdragen tijdens jullie trouwdienst. Was dit jullie eigen idee, Max en Nina?", vraag ik. (Ze knikken) ,,Normaal ben ik zeker drie uur bezig met het schrijven, schaven en schrappen tot een leesbaar verhaal. Dat is zeg maar mijn ding. Nu sta ik hier, super zenuwachtig te Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-72397246874143269182024-01-14T18:08:00.000+01:002024-01-14T18:08:34.291+01:00KinderachtigManlief stond op van de bank, liep richting de eettafel, deed er een rondje omheen, drentelde naar de deur richting de hal en stapte de kleinste kamer in. ,,Is dat werkelijk jouw manier om extra stappen te zetten?”, riep ik hem na. ,,Via een omweg?” Dat probeerde ik overigens ook afgelopen zondag na een bezoek aan de (schone)ouders. Al was dat geen omweg, maar de terugweg. Waar Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-59820620753497210802024-01-07T14:57:00.004+01:002024-01-07T17:42:25.087+01:00Glkkg nwjr ,Met die titel moet je blog beginnen,’ zei Marcel. ,Waarom?, antwoorde ik met gefronste wenkbrauwen. ,Nou, tegen de tijd dat je alle letters ertussen schrijft, is het jaar alweer om.’ ,Goed punt. Ik ben nog steeds 38, maar hoe kan Celine 25 zijn?’ TerugblikZo startten we het jaar met een maffe gedachtegang en dacht ik nogIrenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-24426578276875734152023-11-11T22:38:00.002+01:002023-11-11T22:38:56.028+01:00Paddenstoelentocht Bergherbos ,,We gaan naar Landal Stroombroek,” zei Marcel weken geleden, waarop direct belletjes klingelden. ,,Stroombroek? Dat klinkt somehow bekend.” ,,Het ligt bij Doetinchem.” ,,Auw, dat veroorzaakt een denkbeeldige dreun.” ,,Hoezo?” ,,Het brengt me terug naar een niet gelukkige memory lane.Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-33937682143895215852023-10-28T21:42:00.000+02:002023-10-28T21:42:07.709+02:00Lady in RedLieve…, nee, te zoet. Beste…, ieuw, hoe afstandelijk. Hey Co, ja, dat klinkt à la moi. Welke Co? Ik ken vier of vijf Co’s of is dat in meervoud Koos? Afijn, Co weet wel wie hij is, nu mijn brief.Hey Co, Heb jij er enig idee van dat jij je zin kreeg en het nog niet eens door hebt? Het heeft alles te maken met onze ontmoeting van een poos geleden op de Prinses Ireneweg? Hoe grappig die naam. Jij Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-79580411154910243782023-09-11T21:45:00.001+02:002023-09-11T21:45:30.260+02:00Hulpmiddelen ✔ ,,Zus jij bent arts, zet even jouw handtekening hieronder,” zei ik tegen José, mijn oudste zus, terwijl Heidi, de middelste van ons drie, achter me gniffelde. Al zag ik Heidi niet, ik wist dat ze op haar tenen achter me stond en over mijn schouder meekeek om te zien of ik de ander zover kreeg dat ze tekende. ,,Waarom zou ik ‘m zetten?” ,,Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-8618830687774120362023-09-04T22:36:00.002+02:002023-09-04T22:40:23.165+02:00Dwerg versus reus,,You have it al under control, curl,” zei ik zaterdagochtend en klopte mezelf op mijn schouder. Maar ja, control en ik? De vraag is of iemand mij sowieso onder controle krijgt. Je voelt het al aankomen. De loop der dingen* veranderde. De controle sloeg af en nam een andere route dan ik plande. Wat boven water bleef, was mijn idee om de reus die huize Typisch Irene elk moment betrad, zo snel Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-26244369953856289182023-08-19T00:25:00.003+02:002023-08-19T01:04:54.417+02:00EngeltjeJe hebt van die dagen; die beginnen met goede zin, maar de all under control feeling verdwijnt maar zo. Zo stapte ik dinsdag de dag in met een flinke dot moed, ook al startte de dag wel belachelijk vroeg met de wekker die ons niet om 07.00 uur, maar om 06.30 uur wakker piepte. De rust verstoorder! Maar ja, de vlaggen moesten uit in de Buur- en JacobitorenIrenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-55062767743337954852023-08-11T08:48:00.001+02:002023-08-11T08:57:11.440+02:00Kou trotserenNog helemaal in vakantie-vibe en nog een vierde vrije week te gaan – die luxe raad ik iedereen aan – stond uiteraard wandelen en cultuursnuiven op onze to do list. Zo bedacht Marcel, nee, hij ontdekte ‘Stadswandeling Amsterdam-Noord: de trendy stad.' Het beloofde ons een overtocht met een pont, de NDSM-werkplaats en meerdere hoogtepunten. Dank je Frank! ,,Deze wandeling lijkt meIrenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-74117015581839580332023-07-14T22:32:00.002+02:002023-07-14T22:32:27.808+02:00Anek-kadootje #1 TrendsetterBlijk ik toch zomaar ineens de trendsetter! Hoezo? Nou, Mark Rutte las natuurlijk mijn laatste blog en dacht: maar dat kan ik ook. Ik hang mijn koffer aan het torentje. Ik stop ermee. Wat Irene kan, kan ik ook. En bam, daar ging die. En met hem nog een paar. Zie me stralen en voorbeeldig zijn, als in ik-ging-hen-voor. Dan was dat stoppen zo Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-70245215174064467962023-06-24T08:11:00.002+02:002023-06-24T08:11:33.255+02:00Dramatisch afscheidBij een afscheid zei mijn vader altijd: ,,Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu gekomen." Tot nu wist ik niet waar het vandaan kwam, maar blijkbaar zit ene P.A. de Genestet achter de spreuk. Hoe dan ook is het een waarheid als een koe. Wat op zich alweer een rare uitdrukking is, maar ik ben hier vandaag niet om te filosoferen of door te Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-76231597108829802072023-06-11T00:10:00.003+02:002023-06-11T00:10:32.905+02:00SnertwatchHet is noooooooooooit goed! En dat noooooooooooit ook niet goed is, weet ik. Al die ooooooooooo’s mag niet in schrijversland. Maar hé, dit is míjn blog en in míjn blog schrijf ik lekker wat ík wil om het vervolgens op het WildeWarrigeWeb te knallen. Bam! Daarbij hanteer ik een regel die mijn corrector me leerde bij het schrijven van ‘Vanuit mijn Eierdopje’. Ze zei: Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-66834578762207020402023-06-03T23:24:00.003+02:002023-06-06T08:53:31.328+02:00PitzooiMijn geloof in de pit is ernstig beschadigd. Wat een pitzooi! Het was in mijn kop klaar als een appelpitje: eerst was er de boom, die geeft vruchten, met daarin pitten en stop je die in de grond, dan krijg je een…? Boom, precies!Pitoyabel* Of niet! Wikifarmer vertelde me zomaar ineens dat de zaad van een appelboom voorlopig en mogelijk zelfs helemaal never nooit niet vrucht Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-32237122940065711262023-05-20T23:57:00.001+02:002023-05-21T10:38:51.639+02:00Co-writerWaar ik bij anderen hoor en lees dat de koters aan hun mama's vroegen: ,,Mama, wat wil jij voor moederdag." Hoorde ik andersom: ,,Momma, jij mag de komende weken niet zomaar mijn kamer in." Daar hing het bordje 'Niet binnenkomen' op de deur. Er hing nog net geen rood/wit lint voor de deur of een schreeuwerig rood verbodsbord 'Verboden toegang'. Daar is Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-34094433883133841732023-05-14T01:33:00.000+02:002023-05-14T01:33:09.074+02:00Beauty SportiefAl vóór Houten on Stage van start ging, vonden Joyce Golverdingen van beautysalon ‘Beauty Sportief’ Bunnik en ik van ‘Typisch Irene’ elkaar. Wij vormden een match terwijl het doel van Houten on Stage is dat VMBO leerlingen en organisaties elkaar ontmoeten en matches vormen voor een stage-, werkplek of snuffeldag. Joyce en ik vonden elkaar aan dezelfde tafel waar wij jongeren Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-30762528863768154862023-04-29T23:20:00.002+02:002023-05-01T17:44:21.455+02:00Het gezonde spelenSpeel jij ook zo graag? Ik wel en dan het hele jaar rond. Nu in de lente eens te meer. De winterbleus en -dips voelden deze afgelopen winter dieper dan ooit. Mijn theorie is dat de kou in huis bijdroeg aan die bluesdips. Niet alleen buiten was extra bekleding nodig, ook binnen speelden dekens en dikke vesten de hoofdrol. Ik was bijna blij met de regelmatige vliegoppers, want Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-19777716393866108162023-04-15T23:52:00.003+02:002023-04-16T08:38:40.348+02:00Kunstenaar MaikDe wind waaide ineens vanuit een andere hoek en nam mijn wilde haren mee. Al waai ik nooit zomaar met alle winden mee, nu liet ik me meevoeren. Tegenwindsheid komt wel weer.WindrichtingDe wind voerde me na ongeveer 22 jaar weg van mijn favoriete kapsalon Hizi Hair. Sorry meiden, een onverwachte rukwind dreef me noordwaarts. Indirect veroorzaakte mijn lieverd, Marcel, die switch.Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-82798369393577768532023-04-08T21:56:00.002+02:002023-04-08T22:00:58.973+02:00Onzichtbaar ,,Bestemming bereikt," zeg ik tegen mezelf na een half uur fietsen. Ik stap af langs de kant van de weg, laat een bestelbusje langs gaan en adem de lucht van het Eiland van Schalkwijk diep in. Ik word altijd gelukkig als ik hier ben. De rust en ruimte doen me goed. (Al lieg ik een beetje, maar dat in een andere blog.) ,,Geen tijd om langer te treuzelen madam, Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-79724406071425820622023-03-25T23:47:00.002+01:002023-03-26T00:06:06.069+01:00Stembureau 21Nooit eerder fietste ik om 03.45 uur door slapend Houten. Zeg maar als een bezetene, want die intense stilte beangstigde me. Eenmaal binnen en de voordeur achter me gesloten, voelde ik sterker dan ooit: oost, west hier ben ik echt best. Een half uur later legde ik mijn hoofd op mijn kussen, maar slapen? Nope! In mijn hoofd en in de verhalen aan manlief herbeleefde ik de Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-20725237148201949252023-03-19T09:38:00.000+01:002023-03-19T09:38:05.053+01:00BedpartnerHoe heerlijk ik ook genoot van een weekend weg met twee vriendinnen en mijn zus, ik weet dat ik Celine maanden daarvoor echt bezeerde. I’m a bad momma. Ze vroeg me destijds: ,,Mama, zullen wij eens een weekendje weg gaan?” ,,Je bedoelt als jij en ik, met alleen ons twee?” ,,Ja, ik zie anderen dat doen. Het lijkt me heel leuk.” &Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7059695205969582046.post-54996429483064622762023-03-11T00:12:00.003+01:002023-03-11T07:27:53.419+01:00FoetsieZo!Ik heb mijn belangrijkste boeltje gepakt. Dat viel overigens niet mee, maar oké. Het leert me beseffen wat er eigenlijk echt toe doet: mijn haarproducten natuurlijk.GeslotenHoe dan ook, de koffer is gepakt. Ik ben weg! Dat maar duidelijk is:
HÔTEL MOMMA
est ferme!
Dat telt. Ze zoeken het maar uit met de was, koken, schoonmaken en boodschappen doen. Ik ben weg, als in sim-salla-poef, foetsie!Irenehttp://www.blogger.com/profile/15765547543476953705noreply@blogger.com